Ik reis vaak door het noorden en het zuiden van het land.
In de trein zit ik altijd graag bij het raam en kijk ik naar het landschap buiten. In die uitgestrekte velden van het vaderland zie ik af en toe hardwerkende boeren met strohoeden voorbijtrekken.
Ik weet het, deze flitsende strohoeden vormen het mooiste schouwspel van de hele reis.
Telkens als ik die strohoeden op het hoofd van die boerenbroers zie, voel ik een onverklaarbare ontroering. Toen ik jong was, droeg ik zelf ook vaak een strohoed, terwijl ik graasde op de prachtige velden van mijn geboortestad.
In augustus 2001 bezocht ik de herdenkingshal van de opstand van 1 augustus in Nanchang. In de oostelijke hoek van de tweede verdieping van de tentoonstellingsruimte stonden verschillende martelaren, die ooit zwarte strohoeden met lang haar droegen. Deze strohoeden vertelden me in stilte over de loyaliteit van hun meester aan de revolutie.
Toen ik deze bekende strohoeden zag, was ik behoorlijk verrast. Want ik had nog nooit eerder stilgestaan bij het verband tussen strohoeden en de Chinese revolutie.
Deze strohoeden doen me denken aan de Chinese revolutionaire geschiedenis.
Hoeveel soldaten van het Rode Leger, getooid met strohoeden, vochten tijdens de Lange Mars tegen de Xiangjiang-rivier, staken de Jinsha-rivier over, veroverden de Luding-brug, beklommen de besneeuwde bergen? Hoeveel strohoeden gingen van de slachtoffers naar de hoofden van de slachtoffers, en begonnen aan een nieuwe ronde van hun revolutionaire reis?
Deze gewone en tegelijkertijd ongewone strohoed, die de kracht en de diepgang van de geschiedenis van de Chinese revolutie symboliseert, vormt een prachtig onderdeel van het landschap en is tevens een fonkelende regenboog tijdens de Lange Mars!
Tegenwoordig dragen vooral boeren strohoeden, zij die met hun rug naar de hemel op de lössgrond staan. Ze werken hard op het uitgestrekte land, zaaien hoop en oogsten de materiële basis die de opbouw van het vaderland ondersteunt. En een strohoed kan hen een vleugje koelte geven.
En als ik het over de strohoed heb, moet ik het over mijn vader hebben.
Mijn vader was een gewone student in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Nadat hij de school had verlaten, klom hij op het perron van een meter hoog en schreef hij zijn jeugd op met krijt.
In die bijzondere jaren werd mijn vader echter de toegang tot het spreekgestoel ontzegd. Dus zette hij zijn oude strohoed op en ging hij de velden van zijn geboortestad in om hard te werken.
Destijds maakte mijn moeder zich zorgen dat mijn vader het niet zou redden. Mijn vader glimlachte altijd en schudde zijn strohoed in zijn hand: "Mijn voorouders droegen een strohoed, dus draag ik er ook een. In het leven is niets moeilijk. Bovendien weet ik zeker dat alles goed komt."
En inderdaad, het duurde niet lang voordat mijn vader weer het heilige podium betrad. Vanaf dat moment was er in de klas van mijn vader altijd wel een onderwerp over strohoeden.
Nu mijn vader met pensioen is, draagt hij altijd een strohoed als hij de deur uitgaat. Na thuiskomst klopt hij altijd het stof van zijn strohoed af voordat hij hem aan de muur hangt.
Geplaatst op: 15 september 2022
