Een pet op het hoofd van een soldaat; De plechtige petten op de hoofden van politieagenten; De sierlijke hoeden van de etalagepoppen; En zij die door de straten lopen van mooie mannen en vrouwen op het hoofd van die versierde hoeden; De helm van een bouwvakker. En zo verder, enzovoort.
Van de vele hoeden die ik draag, heb ik een voorkeur voor de strohoed.
Alleen de strohoed is niet opgetuigd en versierd; hij heeft nog steeds de belangrijkste functie die hij ooit had en nog steeds heeft: bescherming tegen de zon.
De strohoed heeft een statig en eenvoudig uiterlijk.
Strohoed, het is niet moeilijk om af te krijgen, wil je maar een paar bladeren in je hand hebben, of een paar bundels stro of tarwestengels, dan kun je een eenvoudige en niet brekende strohoed van pure eenvoud maken, voor je lange reis of werk om een spoor van geluk koel en verfrissend te bieden.
Het is echter zo'n eenvoudige strooien hoed, maar hij zal in de lange rivier van jaren worden geslepen door ijs en sneeuw, wind en regen; onder de brandende zon als bakkend vuur, arbeiders die zweten; en de adem die ademt als een koe.
Ik heb de datering van de strohoed nooit goed onderzocht. Maar ik weet het, strohoed vanaf de eerste dag van zijn geboorte, voor die geest, ontembare wil, zweetdruppelende werkers die voor verkoeling en geluk zorgden.
Als we de geschiedenis omdraaien, horen we dat de strohoed duizenden jaren oud is geweest in het jachtgeluid van het Yuanmo-volk en het Peking-volk, in de oude ballade over “hout hakken Ding Ding Ding” en in het geluid van het “jojo-jojo-ho-ho” van de spoorzoekers langs de Yangtze-rivier en de Gele Rivier.
Draai de geschiedenis om en we zien hoeveel arbeiders met strohoeden de kronkelende Chinese Muur bouwden; hoe ze een zeilrace van duizend zeilboten over het Grote Kanaal tussen Peking en Hangzhou groeven; hoe ze de Wangwu- en Taihang-bergen in de weg zagen; hoe een kunstmatig kanaal, het Rode Vlagkanaal, werd aangelegd. Strohoeden bedekken hoeveel dagen en lieten ons hoeveel menselijke wonderen na.
Met zo'n strohoed op zijn hoofd liep Da Yu, die zich wijdde aan waterbeheersing, drie keer door zijn huis zonder naar binnen te gaan en schreef zijn heldhaftige naam in de Chinese geschiedenis van waterbeheersing. Li Bing en zijn zoon dragen zulke strohoeden. Na 18 jaar hard werken lieten ze eindelijk het meest briljante hoofdstuk in hun leven zien: Dujiangyan. De ambitieuze Jiang Taigong draagt zo'n strohoed, zit in de rivier te vissen, wachtend op de kans om zijn ongelooflijke talent te tonen; Tao Yuanming, die niet wil buigen, draagt zo'n strohoed en geniet van zijn teruggetrokken leven... in zijn tuin beplant met chrysanten en bonenzaailingen.
We herinneren ons dat Chen Sheng, die door de hevige regenval werd opgehouden en volgens de wet van de Qin-dynastie onthoofd zou worden, op het land van Daze Township zijn strohoed afzette en luid tegen zijn metgezellen riep: "Wilt u liever een zaadje?" Veel metgezellen hielden ook hun strohoed en stokken hoog in hun handen, reageerden luidruchtig op Chen Shengs oproep, sloegen de weg in van het anti-gewelddadige Qin en openden een nieuwe bladzijde in de geschiedenis van China.
Plaatsingstijd: 15-09-2022
